Znaczenie nabożeństwa pierwszych sobót Timothy Tindal-Robertson
Timothy Tindal-Robertson, z wykształcenia historyk,
jest prezydentem Światowego Apostolatu Fatimskiego na Wielką Brytanię i Walię.
Wieloletni wydawca książek o tematyce maryjnej, przede wszystkim fatimskiej. Autor licznych artykułów publikowanych w prasie angielskiej i amerykańskiej, a także kilku znaczących pozycji, w tym wydanej w Polsce Fatima, Rosja i Jan Paweł II. W Polsce znany też jako współtwórca książek Fatima Kościół i Trzecie Tysiąclecie oraz Fatima dziś przygotowanych wraz z Sekretariatem Fatimskim w Zakopanem.
Orędzie fatimskie jest w sposób cudowny i głęboki naznaczone przez „manifestację Niepokalanego Serca Maryi pragnącego ocalić świat” – powiedział kard. Cerejeria, patriarcha Lizbony w latach następujących po objawieniach.
Szczytem tej manifestacji był 13 czerwca 1917 r., dzień, w którym Matka Najświętsza ostrzegła świat, iż Bóg jest bliski wymierzenia kary za jego niegodziwości i że chce to uczynić dopuszczając na ziemi wojny, głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego. „Aby temu zapobiec – mówiła dalej Maryja – przybędę prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię świętą wynagradzającą [temu Sercu] w pierwsze soboty”. Obie części tej prośby – pierwsza skierowana do Ojca Świętego „w zjednoczeniu ze wszystkimi biskupami”, druga skierowana do wszystkich wiernych – są złączone tą samą intencją ratowania świata . By uzyskać łaskę nawrócenia Rosji i dar pokoju na ziemi, Bóg domaga się odpowiedzi całego Kościoła: Ojca Świętego, biskupów, kapłanów, także osób świeckich.
Wiemy od Siostry Łucji (która do śmierci miała nadzwyczajne kontakty z niebem), że Jan Paweł II wypełnił pierwsze żądanie fatimskie i że owocem aktu poświęcenia Rosji i świata Niepokalanemu Serca Maryi w dniu 25 marca 1984 r. było ustanie marksistowskich prześladowań Kościoła w Europie środkowej i wschodniej. Fakt, że „błędy Rosji” (chodzi o zaprzeczenie istnienia Boga i odrzucenie Go przez ludzi) nie przestały rozprzestrzeniać się dalej po świecie, zagrażając zbawieniu dusz, jest dowodem na to, że drugie życzenie Matki Bożej (związane z przyjmowaniem przez pięć pierwszych sobót Komunii św. wynagradzającej Niepokalanemu Sercu) wciąż nie zostało podjęte przez wiernych w stopniu zadowalającym. Oto jakie jest znaczenie tego nabożeństwa w Kościele będącym „powszechnym sakramentem zbawienia” (Konstytucja duszpasterska o Kościele, 48)! Orędzie fatimskie uzależnia dalsze wydarzenia „od odpowiedzi na jego wezwania” – twierdził Jan Paweł II. Tym samym możemy być pewni, że kiedy wypełnimy prośbę Matki Najświętszej, „Bóg dotrzyma słowa” (Siostra Łucja) i na naszych oczach spełnią się wielkie obietnice Fatimy.
Treść nabożeństwa pierwszych sobót została objawione 25 grudnia 1925 r. w Pontevedra. W wizji, w której kontemplujemy Boską obecność Dzieciątka Jezus, Zbawiciel ukazał nam cześć, jaką On sam darzy Niepokalane Serce Maryi i zaprosił nas do wynagradzania za grzechy ludzkości raniące „Serce Najświętszej Matki”.
Warto zauważyć, że każda z czterech części tego maryjnego nabożeństwa odnosi się bezpośrednio do Chrystusa i ma na celu nasze zjednoczenie z Nim. Nasze spotkanie z Odkupicielem dokonuje się najpierw przez oczyszczenie w sakramencie pojednania, by móc godnie przyjąć Go w Komunii świętej, potem w odmówieniu jednej z czterech części różańca, by „kontemplować z Maryją oblicze Chrystusa”, którego przyjęliśmy. W ten sposób nasze dusze mogą „obcować z Panem Jezusem poprzez – można by powiedzieć – Serce Jego Matki” ( Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae, 2). Nabożeństwo pierwszych sobót zaprasza tez do piętnastominutowego rozważania tajemnic różańcowych, by „rozważać tajemnice życia Pana widziane oczyma Tej, która była najbliższa Panu”. W ten sposób – jak zapewnia Paweł VI – „zostają ujawnione niezmierzone bogactwa tych tajemnic” (Marialis cultus, 47).
Najświętsza Maryja Panna obiecała „przyjść na pomoc w godzinie śmierci ze wszystkimi łaskami potrzebnymi do zbawienia” dla tych, którzy odprawią to nabożeństwo przez pięć pierwszych sobót w pięć kolejnych miesięcy – „z intencją zadośćuczynienia”. Później Pan objawił Siostrze Łucji, że pięć sobót odpowiada pięciu obelgom i bluźnierstwom wymierzonym przeciw Matce Najświętszej, a dotyczących Jej Niepokalanego Poczęcia, Jej wieczystego dziewictwa, Jej Boskiego Macierzyństwa oraz związanych z nieuznawaniem Jej powszechnego macierzyństwa, odsuwania od Niej dzieci i znieważania Jej w Jej świętych wizerunkach.
Zadośćuczynienie jest konieczne, ponieważ obelgi wymierzone w Najświętszą Maryję Pannę są w rzeczywistości kierowane dalej: w Trzy Osoby Boskie Trójcy Przenajświętszej, która zapragnęła, by Maryja jako „córa, której Ojciec ukazał niezmierzoną miłość” i jako „przybytek Ducha Świętego” została powołana do wypełnienia „najwyższego daru i najwyższej godności”: bycia „Rodzicielką Syna Bożego” (KDK 53).
To wynagradzające nabożeństwo przynagla nas do odpowiedzi. Od praktykowania go uzależnione są szczególne łaski, jakimi Bóg pragnie obdarzyć współczesną ludzkość. Wypełnienie prośby Matki Bożej Fatimskiej sprawi, że na świecie zapanuje pokój i ustanie zło, które zagraża zbawieniu dusz. A w momencie śmierci będziemy cieszyć się łaskami potrzebnymi do zbawienia.
Zapragnijmy pocieszyć Matkę Najświętszą i wypełnijmy te żądanie z miłości do Niej!